Większość ludzi żyje bez dostępu do internetu. Ale kraje rozwijające się nadrabiają zaległości.
W 2014 roku liczba użytkowników internetu na całym świecie ponownie wzrosła o prawie siedem procent, przekraczając po raz pierwszy granicę trzech miliardów użytkowników. Odpowiada to około 40 procentom światowej populacji. Oznacza to, że 60 procent ludzi jest nadal wykluczonych z korzystania z internetu, czyli około 4,4 miliarda osób. Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny szacuje, że do 2020 roku liczba ta zmniejszy się do mniej niż trzech miliardów. Dla około 2,5 miliarda mieszkańców 42 najbiedniejszych krajów perspektywy są jednak niewielkie. W ciągu najbliższych kilku lat w niektórych dużych miastach mogą pojawić się wyspy z dostępem do Internetu, ale ogromna większość ludzi w tych krajach jeszcze przez długi czas pozostanie wykluczona z sieci.
Kraje rozwijające się nadrabiają zaległości
Poza tymi bardzo biednymi krajami jest jednak jasne, że mniej zamożne regiony świata również są w stanie zbudować i utrzymać infrastrukturę sieciową. Tak zwana „międzynarodowa przepustowość łącza“ służy jako wskaźnik. Jest to maksymalna szerokość pasma dostępna w danym kraju. W 2004 roku na kraje rozwijające się przypadało 9 procent międzynarodowego pasma, w 2014 roku było to już 30 procent. Należy jednak zachować pewną ostrożność przy interpretacji tej liczby. Nie mówi nic o tym, ilu mieszkańców danego kraju może faktycznie uzyskać dostęp do tego międzynarodowego pasma.
Cenzura i inwigilacja rosną
Tak więc coraz więcej krajów jest technicznie zdolnych do zapewnienia swoim obywatelom darmowego dostępu do Internetu – ale coraz mniej krajów tego chce! Według szacunków „World Wide Web Foundation“ 84 procent państw nie chroni swoich obywateli lub robi to w sposób niewystarczający przed masową inwigilacją przez internet. Jeszcze w 2013 roku tylko 63 procent krajów było ocenianych tak negatywnie, więc szpiegowanie użytkowników wzrosło dramatycznie w ciągu roku. Dotyczy to również cenzurowania treści internetowych. W 2013 roku 32 procent krajów cenzurowało internet, rok później było to już 38 procent.
Przyczyny braku ochrony przed inwigilacją
W swojej analizie inwigilacji w sieci World Wide Web Foundation przeanalizowała jedynie sytuację prawną w poszczególnych krajach. Z tej analizy nie wynika jasno, czy prawa chroniące prywatność w sieci są rzeczywiście przestrzegane, czy też, na przykład, są podważane przez krajowe lub zagraniczne służby specjalne. Dokładniej, wynik ten należałoby sformułować następująco: 84 procent krajów nie próbuje nawet podjąć próby wystarczającej ochrony swoich obywateli przed masową inwigilacją poprzez odpowiednie prawa. Jednym z ważnych powodów jest to, że coraz więcej państw rozszerza swoje możliwości inwigilacji w ramach „wojny z terroryzmem“. Niektóre inne państwa, choć nigdy nie były pionierami w dziedzinie swobód obywatelskich, z uwagą śledziły rolę, jaką internet odegrał w tak zwanej „Arabskiej Wiośnie“. Szczególnie w Egipcie wojskowy rząd Mubaraka został wyraźnie zaskoczony i ostatecznie pokonany przez opór zorganizowany za pośrednictwem Facebooka. Można było przewidzieć, że zostanie to dokładnie zarejestrowane przez innych dyktatorów. W rezultacie nadzór nad mediami społecznościowymi i innymi platformami komunikacyjnymi znacznie wzrósł na całym świecie. Nawiasem mówiąc, niezbędna do tego technologia była nierzadko dostarczana przez zachodnich operatorów sieci komunikacyjnych i sieci danych.
Sebastian Müller jest partnerem i głównym opiekunem klienta w Langmeier Software, co czyni go najlepszą osobą, z którą można porozmawiać o rozwiązaniach Langmeier do tworzenia kopii zapasowych.
Większość ludzi żyje bez dostępu do internetu. Ale kraje rozwijające się nadrabiają zaległości.
