Kto odpowiada za dane, jeśli zostaną one bezpowrotnie utracone?
W szczególności w dużych firmach, w trakcie prowadzenia działalności nieustannie generowane są niezliczone ilości danych. Dane te są zazwyczaj zarządzane i przetwarzane za pomocą złożonych systemów informatycznych. Wartość tego materiału zależy przede wszystkim od rodzaju danych i korzyści, jakie przynoszą one firmie.
W przeciwieństwie do obiektów fizycznych, dane nie mają wartości materialnej. Zapisane wizualnie na płycie CD lub DVD albo magnetycznie na twardym dysku, nie są ani namacalne, ani widoczne bez pomocy komputera. W wielu przypadkach dane są również niepowtarzalne i nieodwracalnie utracone, jeśli zostaną utracone. Dotyczy to zarówno rysunków technicznych, rękopisów i ekspertyz, jak i zdjęć z wakacji czy ślubu.
Jeśli w firmie dane zostaną bezpowrotnie utracone, szybko pojawia się kwestia odpowiedniego odszkodowania. Niemieckie prawo odszkodowawcze rozróżnia tutaj między odszkodowaniem za szkodę a przywróceniem stanu poprzedniego. Zasadniczo prawo to zakłada, że osoba, która wyrządziła szkodę, musi ją naprawić w ramach odbudowy. W tym celu musi albo sam naprawić szkodę, albo zapłacić sumę pieniędzy potrzebną do jej naprawienia. Byłaby to np. kwota, jakiej zażądałaby firma zajmująca się odzyskiwaniem danych, aby zniszczone dane można było ponownie odczytać.
Jeśli jednak dane są trwale utracone, ta droga prowadzi w ślepy zaułek. Jeśli nikt nie jest w stanie przywrócić danych w tej samej formie, nie należy się żadna kwota konieczna do tego celu. Nie zwalnia to jednak automatycznie strony wyrządzającej szkodę z obowiązku wypłaty odszkodowania. Zakres odszkodowania oblicza się według tzw. hipotezy różnicy.
Określa się różnicę między sytuacją majątkową poszkodowanego po wystąpieniu zdarzenia powodującego szkodę a hipotetyczną sytuacją majątkową bez tego zdarzenia. Zgodnie z tym wyliczeniem szkoda podlegająca rekompensacie odpowiada kosztom, które trzeba ponieść, aby odtworzyć z pamięci utracone, niemożliwe do odzyskania dane, a także dodatkowemu czasowi i wydatkom personalnym wynikającym z zakłócenia procesów biznesowych. Utrata zysku jest również uważana za szkodę podlegającą wyrównaniu.
Z tego rodzaju odszkodowania wynika, że tylko szkody następcze i utrata zysku podlegają wyrównaniu. Zniknięte dane same w sobie nie mają wartości pieniężnej. To stwierdzenie nie jest bynajmniej prawniczą błahostką. Jest to z pewnością istotne, gdy chodzi o prywatne pliki, takie jak wspomniane już cyfrowe zdjęcia z wakacji. Jeśli zostaną one bezpowrotnie utracone, jest to niewątpliwie dokuczliwe dla tych, których to dotyczy, ale nie ma tu żadnej szkody materialnej. Dlatego osoby prywatne nie mogą zazwyczaj oczekiwać odszkodowania w przypadku utraty danych.
Ale nawet firmy, które poniosą duże straty z powodu zniszczenia danych, nie otrzymują automatycznie odszkodowania za swoje straty. Ci, którzy nie wykonują regularnie kopii zapasowych swoich danych, są przynajmniej częściowo winni. Dlatego dane istotne dla firmy powinny być dostępne w dwóch lub trzech kopiach na różnych nośnikach danych. Jeśli to zostanie zaniedbane, poszkodowany może nawet nie mieć żadnej możliwości odwołania się.
W dzisiejszych czasach firmy muszą być bardziej niż kiedykolwiek świadome tego, że ich dane stanowią kapitał i dlatego zasługują na szczególną uwagę. Ocena danych z perspektywy biznesowej pomaga znaleźć odpowiednią technologię dla bezpieczeństwa danych bez przekraczania granic i ryzyka technologicznego zaniedbania ważnych danych firmy
Sebastian Müller jest partnerem i głównym opiekunem klienta w Langmeier Software, co czyni go najlepszą osobą, z którą można porozmawiać o rozwiązaniach Langmeier do tworzenia kopii zapasowych.
Kto odpowiada za dane, jeśli zostaną one bezpowrotnie utracone? 
